Madem Öyle.... Şiiri - Necmi Ünsal

Buraya kadar diyorsun.
Arkana bakmadan gidiyorsun.
Öyleyse çıkar beni hayatından.
Sil at dünyandan.
Bu da yetmez!
Gönlünden de çıkar.
Yapabilir misin?
Madem bıraktın beni!
Uzaklaş öyleyse
Benimle ilgili her şeyden.
Çınlamasın kulaklarında sesim!
Yer etmesin cüzdanında resmim!
Yürümesin ayakların
Gezdiğimiz yerlerde.
Gücün yeter mi?
Düşünme beni seherlerde!

Cesaretin var mı,
Altında oturduğumuz ağaca bakmaya?
Yüreğin yeter mi,
Kır çiçeklerini okşamağa?
Haydi git! Giderken çevir balçığa
Beraber gezdiğimiz sahilleri.
Beni getirmesin diye aklına.

Selamlayabilir misin
Kağıt helvacıları?
Gücün yeter mi görmeğe
Balık kebapçıları?
Uğrayacak mısın
Kır kahvesine?
Çınaraltı çay bahçesine?
Nasıl yudumlayacaksım
Sevgimizin şahidi çayı?
Kurtarbilir misin
Bize takılan köpekten paçayı?

Ruhunda esen fırtınada
Kadıköy vapurunu boğaza göm.
Ne cevap vereceksin,
Simitleri paylaştığımız martılara?
Kaldır albümleri raflardan.
İndir resmimi duvarlardan.
Omuz-omuza yürüdüğümüzün şahidi
Islak kaldırımları sök at!
Durdurabilir misin
Dolunay altında dinlediğimiz dalgaların sesini?
Yapabilir misin?
Benden kaçabilir misin?
Bana, ikimize ait her şeyden?

Söndürebilir misin kalbindeki
Benimle yaktığın ateşi?
Karart beni ışıtan güneşi!
Mühürle benimle geçen zamanı!
Kilit vur hatıralara zihnindeki!
Dalma mazimize anılarımızın neşesi!

Durur musun artık,
Benim nefeslendiğim diyarda?
Yaşayabilir misin yaşadığım dünyada?
Bil ki sen teksin,
Hâla bir tanesin nazarımda.
Bırak ta git kalbini burada,
Benim yanımda.
İşte o zaman rahat uyurum mezarımda?

1 Mart 2004 Pazartesi, Danimarka-Køge 22.10