Madem ki yoksun! Şiiri - Hakkı Köse

bugün;
doğum günü, ölümümün
tam bir yıl oldu, yüreğim vurgun yiyeli
içi boşaldı gönlümün
tam bir yıl oldu tenimden gideli, güzeller güzeli
hemen bugün,
akşamüstü
koyup şarabımı,
dalacağım çekik gözlerine
düşünerek seni, çoğaltacağım aşkımı
bırakmayıp beni unutmaların hüznüne…

sağanaklarken aşk üzerimize
yüreğini istemiştim senden,
sadece…
tenlerimiz hummalı bir yangına dönerken
şehvet baskınlarında
saplanırdı arzular keskin bir bıçak gibi
kıvırcık kuytularında
ayrılık;
özlemi ve acıyı bıraktı bize
yorgun bir sızı soğurken kasıklarında…

madem ki yoksun!
alacağım seni fotoğrafından
sıkacağım göğsümde,
incitmeden, kırmadan,
öpeceğim dudaklarından
usul usul, ıslak ıslak
özlemin farkında olarak
öğrendik nasılsa oyun olmadığını hayatın
o kadar kolay değilmiş!
dayanılmaz hafifliğini yaşamak,
varolmanın…

uzaktan seveceğim bende;
umursamadan,
ölerek her gün gözlerinin eşiğinde…

neden unutulmak istensin ki?
en unutulmaz olan!
en çok özlenen olsun unutulmaya çalışılan
acıyı öldürmek için mi aşkı öldürürüz
-ve-
unuttukça bir şeyler eksilir ruhumuzdan
söyler misin sevgilim!
yalnızken;
neden, hep aşkı ve ölümü düşünür insan…?