Madem ki.. Şiiri - Özgül Özyılmaz

Mademki bir seçim yaptın
Hayatını, soyadını paylaştın
O zaman sev o kadını!
Onun 'kadının' olduğunu hissettir ona..
Sebepsiz sarıp-sarmala, nedensiz hediyeler al..
Zorunlu olduğun için değil, içinden geldiği için...
Sevişmek için değil, hissetmek için sarıl..
Olması gerektiği için değil, içinden geldiği için öp-kokla-kucakla..

Mademki 'iyi günde kötü günde' dedin
Mademki yatağına arkadaş, yoluna yoldaş seçtin
Hakkını ver seçiminin..!
Verdiğin sadece kuru bir soyadın
Ruhsuz varlığın olmasın..! !
Dertlerin, sevinçlerin, tüm sahip oldukların olsun..

Aşktan korkma, aşkı bağımlılık sanma..!
Aşk, yaşamaktır.. Sevmek, nefes almaktır..! !
Birlikte, şevkle, zevle kaybolmaktır..!

Mademki çocuklarına ana
Ömrüne eş seçtin onu
Hakkını ver seçiminin.!
Hakkını ver seni seven kadının..

Seninle yaşlanmaya, seninle var olmaya,
Ve hatta seninle yok olmaya 'evet' diyen kadına hakkın ver! !

Öncelikle hak ettiği saygıyı,
Sonra da aklını, yüreğini, sevdanı ver..
İncitme, eksiltme, terk etme,
Kimsesiz, çaresiz, sevgisiz hissettirme..
Yüreğine yangınlar, gözlerine yaşlar ekleme..
Hayallerini yerlebir etme..
Onu yargılama, başkalarının yanında yaralama..
Gereksiz yere hırpalama..
Sahip çık hayat arkadaşına, hissettir bunu ona..
Ki o kadın;
Benim en çok olmak istediğim yerde,
Senin yanında olsa dahi..!
Mademki onu seçtin
O zaman hakkını ver seçiminin..! !