Madem ki Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Mâdemki şehr-i belâdan geçer yolumuz,
Değil mi ki ondan, musibet yârdır bize.
Mâdemki ibtilâ yağar sağ u solumuz,
Değil mi ki ondan, bir hikmet vardır bize?

Mâdemki zemheri eser yazı, kış olmuş,
Değil mi ki ondan, burûdet nârdır bize.
Mâdemki zâlimin kasrı zer u sim dolmuş,
Değil mi ki ondan, zarûret kârdır bize.

Mâdemki nâdanlar görmez cevr ü cefâyı,
Değil mi ki ondan, şikâyet ârdır bize.
Mâdemki kıbtiler sürer zevk u sefâyı,
Değil mi ki ondan, vaziyet zârdır bize.

Mâdemki Yezit, Hüseyinlere musallat,
Değil mi ki ondan, ahiret dârdır bize.
Mâdemki cennete koşar nice yağız at.
Değil mi ki ondan, emânet bârdır bize.

Mâdemki gönlünü ezer, dehrin sikleti,
Değil mi ki ondan, nedâmet hârdır bize.
Mâdemki Yûnûs ister, Hak'tan rahmeti,
Değil mi ki ondan, muhannet mârdır bize.

Kasım 2015

Şehr-i bela: Bela şehri, bela memleketi
Musibet: Sıkıntı, dert, hastalık
İbtilâ: Belâya uğramak. Musibete düşmek
Hikmet: Bilinmeyen, gizine akıl erdirilmeyen neden. Zemheri: Karakış
Burudet: Soğukluk
Kasır: Muhkem saray
Zer u sim: Altın ve gümüş
Zaruret: Yoksulluk, zorunluluk
Nadan: Cahil, görgüsüz
Cevr u cefa: Eziyet, dert, elem
Âr: Utanma hissi
Kıbti: Çingene hırsız.
Sükûnet: Telaşsızlık, gönül rahatlığı
Zâr: İnleme, ağlama
Musallat: Aşırı terece taciz eden, sıkıntı veren
Dâr: Mesken, yer, ülke
Bar: Yük
Sıklet: Ağırlık
Nedâmet: Pişmanlık
Har: Ateş
Muhannet: Korkak, ödlek, alçak kişi
Mar: Yılan