Madem Şiiri - Ahmet Arslan

Mademki zincire halkasın,
Madem ki kopmak mümkününden acizsin,
Bu paslı,
Bu kirli demir yürekten,
Çürüye çürüye ayrılmak işine koyul be insan…
…
Dönüyoruz, dönüyoruz ve rahat ve mutlu,
Sürgit yan yana duruyoruz,
Savaşla kan el ele…
…
Hiçbir başlangıcında ölümü gömmemiştir hayat;
Ve hiçbir sonuçta, hayatı mutlu edememiştir ölüm…
…
Ya sen, turunca yağmur bekleyen dal üstadı!
Gövdene saplı paslı çividen hiç mi yakınmıyorsun?
İmdik,
Nasıl da benzedin insana,
Tabiatında…
…
İnsanlar geçiyor gözlerimizden; perdelerimizde gün lekesi,
Akılca ayırt ediyoruz,
Güneşten dönüyorlar diye.
Yanlıştan beslendik, kötüden yedik hep,
Karanlıkta kaldığımızı,
Bir olsun öğrenemedik…
…
Sırat dünyadadır kimi hal; hep dar tahtadan ölüme uzanmak değil ki denge,
Ve her son, hesaplaşmanın adını mahşere yazmadığından,
İleri gelir,
ikinci yazgımız…
07.03.2001