Üzüldük tamam dedik, küçük de bir iş verdik,
Gömleklerimiz var, ütüler misin? Dedik…
Hemen kabul ettiler, zaten boş otururlar,
Fiyat esnafla aynı dedim kâr sağlasınlar…
Daha on gün olmadan yirmi gömlek birikir,
Üç dört de pantolon var biraz kâr edinilir…
Kadın biraz üşengeç hiç sevinmiyor bile,
Sonra versem olur mu, gibi bahanelerle…
Bazen ütü kalıyor, ileriki günlere,
Gömlekler ellerinde, beklemekte boş yere…
Ütümü de veririz çünkü ütüleri yok,
Açıkça istiyorlar ve diyorlar bizde yok…
Bazen şahsım ütüler, inan bu daha kolay,
Hem çıkmasın yaygara, oluşmasın bir olay…
Vermedim bir ay kadar ısrarla beklediler,
Adam geldi konuştu, tekrar iş ver dediler…
Dedim, vermem gerekir hem şahsımın vakti yok,
Zaten bel fıtığım var, işlerim de biraz çok...
Çaldık kapılarını, meşgul müsünüz? Dedik,
Ütülenecekler var, yine çok sevindirdik…
Bugün ütülerseniz, on lira zam var, dedik,
Yarın ütülenirse, zammı alırız, dedik…
Ekmek yapacaklarmış, sonra da misafirler,
Belki yarın olurmuş, şimdi uygun değiller…
Maksat parası değil, anlaşılmaz şeyler var,
Besbelli üşengeçlik pek işe yaramazlar…
(2011)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 28.11.2014 00:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!