Madama Demli Çay Şiiri - Buse Güngör

Gecenin karanlığında geliyordun
Günlerin birinde
Sen adını bilmezdin
İşte bundan dolayı sana Madam dedim ya
Uzun kırmızı elbisen
Sana gül havası katardı
Sanki zorla ağzını açardın
Konuşmak istemeyen insanlar gibi...
Yine de bulutlar üstünden geçerdi hep
Yürürken
Koşarken
Rüzgarla uçuşan saçların
Benim için bir köprü
O köprüye ulaşsam
Sana da ulaşırdım zaten ya
Bazen de topuklu ayakkabılar giyerdin
Stiletto topuklu ayakkabılar...
Bazen de saçlarını lüle lüle yapardın
O çok sevdiğim kömür saçlarını
Tabi-ben sana bazen kahvehaneden
Bazen de apartmandan bakardım
Ayakların, ayakların
Sanki yolları daha canlı yapardı.
Ama en azından seni görmek için
Taksit vermiyordum yollara
Fakat...
Şu sıralar üzgünüm
Artık yollarda kar var
Artık yollarda buz var
Ve sen artık kolay kolay da
Topuklu ayakkabı giyemezsin...
O gül desenli stiletto topuklu
Ayakkabıyı...
Bazen insanlar bazı insanlara
Kıyamazlar...
İşte bu yüzden
Ben de yolları
Kalbime zincirledim ki
Sen yeniden gelince
Seni bana unutturmasınlar diye...