Madalyon Şiiri - Zafer Özkay

Kendimi bir madalyon gibi hissediyorum,
İki yüzlüyüm, hani derler ya madalyonun öbür tarafı,
Bende madalyonun diğer tarafını yaşıyorum,
Gündüz başka, gece başka duygular içindeyim.

Geceleri tek duyguyu yaşıyorum,
Samimi, içten ve sahte gülücüklerden uzak,
Yüreğimle, duygularımla baş başa,
Geçmişimi ve geleceğimi sorguluyorum.

Ben hala madalyonun bir tarafını yaşıyorum,
Nedense geçmişi bırakıp, geleceğe bakamıyorum,
Sanki bir tükenmişlik var içimde, bir umutsuzluk,
Bir belirsizlik, bir yorgunluk var bedenimde.

İçimde bir kararsızlık var, sanki beni tutan bir şey var,
Bir yüzüm karanlığa, dönükken, bir yüzüm aydınlığa dönmeye çalışıyor,
Yaralı bir kuş gibi çırpınıyor sanki, yaşamak istercesine,
O kadar yorgun ki yüreğim, yaşadıkça daha çok acı çekecek.

Artık uyumak istiyorum sonsuza kadar hiç uyanmadan,
Ya da gitmek istiyorum sonsuz bir boşluğa,
Belki Cennetten bir bahçe olur, ancak o zaman mutlu olurum,
Ya da Cehennem olur, yanmaya devam ederim,
Ya da madalyon gibi duvara asılmış, diğer tarafı hiç gün görmeyecek.

14 Temmuz 2021