Madalyam Göklerde Şiiri - Abdulsamet Su

Açtım da gözlerimi çevreme baktım durdum
Soysuzlara geçit vermem , iman dolu surdum

Ağlayan kadın mıdır gönülleri kanatır
Duy sesimi ey kafir gönül dinden yanadır

Sütçü dedem tarafından atıldı ilk kurşun
Bu gölgelik de nedir? Gökyüzü neden durgun?

İndirdi bayrağı ah şu soysuzların kızı
Hocam Rıdvan minberde, kalplere açtı sızı

Bir ses yükseldi uzaktan  yolumuz imandır
Bir ses duyuldu uzaktan yurdumuz vatandır

Gerekeni yaptılar cemiyetler kuruldu
Fikirlerde  toplandı tek umut bu kurul du

Gönülleri yaralıdır gözler de durmaz yaş
Bu toprak bu namus bizim, dönmek yok arkadaş

Kale de durgunluk var ulucami kederli
Bu vatan bizim vatan canımızdan değerli

Bölücüler göründü sürü gibi  uzaktan
Kale yerinden oynadı bu iğrenç tuzaktan

Muallim Hayrullah'tı hem yazıp hem de çizen
Çakmakçı Sait'imdir düşmanı bir bir ezen

Yüreği avucunda Ayşe'm savaşa koşar
Tüm soysuza bedel, mermiler havada coşar

Düşmana korku verir Ali'de ki her bakış
Telaşları dokunur kalplere nakış nakış

Soysuzlar durmadı Mercimek Tepe tarandı
Maraş sizi kaçırmaz şehir bir bir arandı

Mıllış Nuri'nin kılıcı  soğuk ve keskindi
Kesilen her kol her baş soysuzlara değindi

Erkenez'de kirlendi usul usul akıyor
Bombaları hırçın namlusu bize bakıyor.

Arslan Bey yılmadı göğsü dik bakışı keskin
Ali bey kümbeti  yaktı ermeniler miskin

Yerlere serildi bölücülerin pis leşi
Mustafa'ya kıydı, kafirlerin dördü beşi

Şehit düştü apansız yürekler yaralıdır
Bölücüler bitecek bu defter karalıdır

Askerler koştu hüzün bulutları altından
Bu toprak çamur değil  çok değerli altından

Maraş'ın her taşında yiğitlerin izi var
Soysuzlar tükendi düştükleri kaçıncı yâr

Yıkılmadı bu millet oldu gönüllere lâl
Madalyamız göklerde şahlan Ey Şanlı Hilâl.