Madalyalı Tek Şehir Şiiri - Mahir Başpınar

Ahir dağı dile gelsin anlatsın,
Var mı bu cihanda eşin Maraş’ım?
Şehitler bağrında huzurla yatsın,
Akmasın gözünden yaşın Maraş’ım,
Nurlara gark olsun döşün Maraş’ım.

Esaret ruhunu bitiren sensin,
Umut ışığını yetiren sensin,
Edemi hedefe götüren sensin,
Essahtan sert oldu tuşun Maraş'ım,
Süsündür şalvarın poşun Maraş’ım.

Düşman işgalinden kendin kurtuldun,
Kurtulup yurdunda huzuru buldun,
Yediden yetmişe kahraman oldun,
Bahara dönüşsün kışın Maraş’ım,
Her zaman rast gelsin işin Maraş’ım.

Şad olsun ruhları şehidin sağın,
Geçmiş tarihinle kopmasın bağın,
Sağlam bassın yere her dem ayağın,
Bereketli olsun aşın Maraş’ım,
Hep gül, çatılmasın kaşın Maraş’ım.

Güçlenip kendine gelmeden Curuh,
Top yekûn Maraş’tan sürüldü güruh,
Yüz sene geçse de yine aynı ruh,
Özgürce uçuşsun kuşun Maraş’ım,
Var olsun toprağın taşın Maraş’ım.

Vatan bayrak aşkı oldukça sende,
Bu sevda bitmez ki, biter desen de,
Ben seni yaşarım bende ki bende,
Mahir’e ilhamdır düşün Maraş’ım,
Her daim dik olsun başın Maraş’ım.

Edeler diyarı Kahramanmaraş,
Edenin anlamı gardaştır, gardaş.

Mahir Başpınar

Gark: Batma, batırma, (toprağa) gömme, gömülme.
Curuh: Yaşça büyük, vücutça küçük, biçimsiz, gelişmemiş, büyümemiş, inat, zayıf, arık.
Güruh: Değersiz, aşağı görülen, küçümsenen topluluk, derinti, sürü.