Maçka Dağları Eren’im Şiiri - Muhsin Işık

Ey Maçka dağları ne yağmurun eksik olur ne de soğuk rüzgarın diner.
Baktıkça üzerinde dolaşan kara bulutlara aklım bir gelir bir gider.
Zor bela açılan gözlerime sanki beyaz bir perde iner, iner de görür gibi olurum kuzumu, sarı saçlımı, ay yüzlümü, canımı, ömrümü.

Ey Maçka dağları kaç yağmur damlasına sattın oğlumu ?
Neden siper etmedin kendini neden kırdın kanadımı kolumu ?
Ne duruyorsun şimdi alsana benim de canımı çıkarsana bedenimden ruhumu !
Susma ey Maçka dağları söyle neden kurtlara yem ettin kınalı kuzumu ?

Ey Maçka dağları ben yavruma doyamadım koynuma alamadım sabahlara kadar koklayamadım.
Henüz on beşti yaşı ne asker oluşunu ne de damat olduğunu da göremedim.
Dalların kırılsın ey Maçka dağları ben daha iyi ki varsın da diyemedim.

Ey Maçka dağları acım büyüktür sen de büyüksün anlarsın beni.
Senin suçun yoktur isyanım sana değildir mazur gör beni.
Bilirim sen de az ağlamadın kuzum için ve hâlâ saklarsın kokusunu içinde.
Saklarsın da çekersin geceleri içine için için.

Ey Maçka dağları sana tek bir şey daha söyleyeceğim ve sonra geldiğim gibi çekip gideceğim.
Belki seni de bir daha görmeyeceğim
Ama şunu unutma ki ben sizi çok sevdim keşke canımdan verebilseydim keşke kuzumu geri getirebilseydim.
Ah Maçka dağları dile kolay keşke kırk bir kurşuna da ben serilseydim.