Denizin dibinden birde nefes alamadığım daracık yerden
Çok korkarım çocukken ağlayamazdım teyzemin yüzünden
Kızardı bağırırdı gözlerini çakmak çakmak çakardı birden
Her halde ya çocukları sevmezdi yada hazzetmiyordu bizden
Aksine ya anamda çok sık giderdi babasının evi oraydı diye
Çocuklarını düşünmezdi kardeşinin verdiği psikolojik etkiye
Nasıl bir etki bırakmış ki üstümüzde korku işlemiş ta içime
Ah teyze ah şimdi aynısını torunlarına yapıyormuşsun desene
Hiç unutamam bakın gelmişim elli beş yaşına bu halde iken
Korkarım hala yanaşırken bile titrerim onun elini öperken
Neden sevgini esirgedin çok mu çirkindik küçükken
Bende seni hatırlarım sürekli hayalimde dayak atarken
Bizi horlar sevmezdin biliyorum o aşkı hiç görmedin senin gözlerinden
Teyze sevgiyi aşkı unutmuştun o zamanlar baban ne derse kırmazdın sen
08.04.2008
Bahattin Tonbul
Kayıt Tarihi : 8.4.2008 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Biz küçük ken macide teyzemin üzerimizde bıraktığı acı ve üzüntüler
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!