Geceye Naksedilen Şiiri - Mehmet Ali Kıpçak

Kadıköy’de bir akşam, vapur düdüğü uzakları çağırır,
macera ateşi yanar, yürekte bir çığlık, yollara fısıldar.
Sokaklar nabız gibi atar,
her köşede bir öykü,
her taşta bir kıvılcımın gözyaşı.
Sen dalga, ben rüzgâr,
Boğaz’da dans ederiz,
ay ışığının gölgesinde,
denizin tuzlu şarkısıyla.

Moda’dan rüzgâr süzülür,
hayalleri yıldızlara taşır, bir mektup gibi.
Bir martı kanat çırpar,
özgürlük geceye bir yara nakşeder,
bulutların kırık alfabesinde.
Kalbim, alevinde bir isyan,
zincirleri kırar,
sokaklarda gençler koşar,
aşka haykırır,
gerçeğin gözlerine bir gülüş çizer.
Yollar, neler sakladın bende?
Bir yara, bir sevda, bir sonsuzluk.

Beşiktaş’ın ışıkları geceyi şarkıyla örter,
bir balıkçı fısıldar,
her dalga bir karar,
her an denizin kucağında.
Macera ateşi gökyüzünü yırtar,
yıldızları avuçlarız,
parmaklarımızda evrenin tozu.
Biz bu şehrin damarıyız,
her nefeste yeniden doğarız,
Boğaz’ın dalgalarında,
bir şiirin son dizesiyle yanarız.