Maça Kızı Şiiri - Maça Kızı

Bir anda olurdu bana gelişin,
Çok önemsediğin sorular kucağında
Ama öyle kendi kendinleydin ki;
Yanıtlarımı dinlemeye sabredemezdin
Yine dönerdin kestane kabuğuna
Bir de bana kızardın
Ve hep yalan söylerdin.
Ağlama derken ağlatır,
Gülme derken güldürürdün.
İyi bir poker oyuncusuydun sen!
Kartlarını elinden hiç bırakmazdın
Farkında olmadan sana neler anlatmıştı
Bu ten, bu dil, bu koku?
Benim hakkımda bilmediğim neleri gizlemiştin
Dönemediğin o elde?
Tabi ki yaşadın; aşkı, aldatmayı, acıyı
Ve isim vermediğim o dördüncü ası
Bir umut,
Oyunun son kartını çekiyorsun ama
Seni bulan yine hayal kırıklıkları...
Evet ya.
Maça kızları poker bilmiyor abi
Blöf yapamıyorlar
Hüznün değişmeyen profiliydi,
Senin terleyen ellerine yapışan yine