Maça Kızı Şiiri - Banu Uludağ

ah maça kızı
kaç bahar kaçtım zulmünden
kaç yaz kurudum
kaç kış dondum hiddetinden

benliğim elinde esir
giyinmişim maçanın en karasını
çıplaklığım doğum anımdan hatıra
örter üzerimi günahlarım

iblisin dokunduğu tenimde yaralar
sızım sızım sızlar harda
sahipsiz dualarım

ah maça kızı
sen s/indikçe derinime
kanımın kızılında ateş
ruhum el pençe divan
sen adına aşk de
ben sersefil yollarda virân

soy benliğimi acıtmadan!
sil şeytanın salyasını hayallerimden
sevgiliden arındır hücrelerimi
aklımı geri ver
ellerimle çekip çıkarayım
boşa çarpan ıssız yüreğimi

sen ki!
aksak gecelerimin kör kraliçesi
karanlık düşer omzundan
güneşe isyanda göz kapaklarım
kızgın sancıdır sabah
güne doğan sadece yanılgılar

maça kızı
elinde paslı asa
vurdukça çorak toprağa
inler ruhu kayıp bedenler
zikreder çürümüş duygular

muhafız perdelerin korumasında
yalıtılmış yalnızlık okşar kireç rengi vücudumu
soğuk duvarlardaki nemi içtikçe
artar beddualarım
kağıt ülkende
zorunlu mülteci umutlarım