Maç ve karakol! 2 Şiiri - Mustafa Cilasun

Zavallı adam, diye feryat edince, komisermiş geldi!
Bağırmayın çocuklar, ne var bunda dedi!
Yediğiniz iki tokat veya cop diye söylendi!
Duramadım atıldım, bir suçumuz olmadığını,
Neden burada olduğumuzu, bilmediğimizi haykırdım!
Ağlıyordum, haksızlığa tahammülüm, kalmamıştı!
Haydi, yüzlerinizi yıkayın da, gönderelim sizi dendi!
O kadar şaşkındık ki, lavabo yerine, nezarete yönelmişiz!
Nihayet yüzümüzü, sırayla yıkadık, aşağıya inmemiz söylendi!
Merdivenlerden inerken, koca bir âdem, kanlar içinde,
Yerde yatıyordu! Ağzı, burnu kan revan, kaşı, açılmıştı!
O zalim polis, eğilerek yaralıya, bunlar mı yaptı dedi!
Zavallı adam, hayır, bunları hiç tanımıyorum dedi!
Nihayet bizleri salıverdiler, merak ettim polise!
Maçın ortasında, niye almak gereği duydunuz deyince!
Bizim sınıfta okuyan, fakat pek sevilmeyen İsa!
Soruşturma yapan polislere, yardımcı olmak amacıyla,
Babası da bekçilik yaptığından, bu arkadaşlar!
Kimlerin yaptıklarını, görmüş olabilirler demiş!
Beni ve diğer dört arkadaşı, acımadan işaretlemiş!
Hiçbir suçumuz bulunmadığı halde, onca yaşadıklarımız!
Henüz öğrencilik yıllarımızda, iliklerimize nüfus etti!
Bu anlayışta bulunan polisler, şefkatten haberdarlar mı?
Devletim ve ülkem adına, daha o yaşta kaygılanmıştım!