Ne demir parmaklıklar
Nede dünyadır benim yerim
Benim yerim senin yerin
Az kaldı bekle geleceğim
Ne yaşadık fani dünyada
Nede yaşayabildik
Terk edildik
Ki, olmamalıydı gülüm
Mabet(ölüm) sana bu kadar yakın.
Giderken avuçlarından düşürdün
O tertemiz hayalleri…
Oysa neler yaşayacaktık seninle
Ki ne anlamı var sen yoksan eğer
Yalancı bir dünya
Ardında kabus dolu bir yaşam
Ve olmamalıydı gülüm
Mabet(ölüm) sana bu kadar yakın.
Korkuları ezdim
Bir seni ezilen kalbimden
Bir çırpıda sökemedim
Seni ben mabet(ölüm) dahi sevdim
Bu yüzden korkmuyorum mabetten
Ki, bu yüzden olmamalıydı gülüm
Mabet(ölüm) sana bu kadar yakın.
Şuan ellerim kelepçeli
Mapus ağır bir kurşun seli
Yüreğim meçruh sanki deli
Neler geçmedi ki gönlümden
İstedim bir tek teselli
Ne demir parmaklıklar
Nede bu kör hücreler
Unutturabilirler seni bana
Ki olmamalıydı gülüm
Mabet(ölüm) sana bu kadar yakın.
10.06.08
Sabır ÇelikKayıt Tarihi : 13.4.2011 21:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!