MABET
Diyordu ki Allah’ın elçisi sözlerinde
Birbirinizi sevmedikçe iman edemezsiniz
Önce Allah’a baba dedi dini bütünler
Sonrada “Allah baba çarpar” ı öğrettiler
Peş peşe geldi korku ve yasaklar
Herkes kendi hesabına ekti tohumunu
Akıl baliğ olduğumuzda korkularla
Korkulardan sevgiye yer yoktu yüreklerimizde
Her şey öteki her şey kötüydü artık
Gerçeğe kapalı olan nursuz gözlerimizde
Gizlice sevdim korkulara rağmen yaratılanı
Dilini, dinini, rengini, cinsini ayırmadan
Karalardan kara yüreğimi nurla bezedim
Nur’un huzuruna tecelli etmeden
Geceler bile ayan oldu her solukta
İman dolu kalbe korku girmez oldu
Anladım ki en güzel mabet insanın yüreğinde.
01.43 01.02.2011
Ankara evim
Kayıt Tarihi : 1.2.2011 03:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!