Mabedim Şiiri - Uçurtma Uçurtma

Yaradılış namesini ile başlar benim adım
Aydınlık mabedim , arzu ise hiddetim
Tabiatım son saflığın cevheri idi kalan ise biraz delilik oldu.
Henüz yazılmamış şiirlerin gizemli kahramanı lakabım.
Mutfakta gülümseyen aralık sabahı oldu güneşe bakışım.

Akşamları yastığa baş koyduğum bir gardaşım var idi
Adı melekti ,tezden uçtu bir çare koydu bu dünyada beni
Hayatım inciydi , öyle zamanlar oldu parladım, parıldadım ,göz kamaştırdım
Bazen ise kabuk ağır geldi, karanlıkta kaldım ve sustum.
Konuşmadım, zamana bıraktım, göz yaşı döktüm sessizce kimse görmeden

Mücadeleydi çünkü nefesimin adı, dirayet ise babamdan kalandı.
Zal oğlu ile çok savaşım.
Dürüstlüğüm hep galip geldi .
Sen bakma gülümsediğime , tan vaktinden çok yaram kaldı.
Ahvalim orkidelerin pembe rengi olsa'da, güneşe nereden bakacağımı iyi bildim.
.

Bir zaman geldi kıyaya'ya ulaştı kuşlar ,kanat çarpıp beni çağırdılar
Gülümsedim el salladım. Benimde uçurmam var dedim
Ben de uçmak istiyorum artık anne !
Sen gidersen ben ölürüm dedi .Sen ölme, ben hep yanında kalırım dedim
Gidişim burhan oldu ,kalışım ise inkar edilmez zehirli şarap

Biliyorum bir gün onlarla birlikte kanat çırpacağım
Son baharın göç mevsiminde güz şarkıları söyleyeceğim haykırarak
Süslü elbiselerim göz kamaştıracak zifiri gecede
Başak toplayacağım en güzelinden