Mabed Şiiri - Erdal Alga

Neresinden tutarsan tut sevgili,
Kırık döküktür kalbimin her yeri.
Eğer kabul edersen sana düşen,
İnşa etmektir tekrar sevginin mabedini.
 
Duygusuzlukla temasta olduktan sonra,
Hangi duyguyu bulsan mikrop kapıyor,
Kapat desem başkalarına duygularını,
Bana yüzün surat, kalbin inat yapıyor.
 
Bilmem kalbim hala ne diye sevgiye tapıyor,
Gözlerim sevgili diye hep gözlerine, boşluğa bakıyor.
O boşlukta sürekli hoşluk arıyor,
Geride anı diye loşluk kalıyor.
 
Aklımı kaçırmak üzereyim,
Ne tüneller kazdık be kalp hapishanesinden,
Hepsi ayrı ayrı hiçliğe koşuyor.
Çanlar sensizlik vuruyor,
Canı vuruyor cananım, canı vuruyor.
 
Ben toprakla buluşan bir zerreyim,
Seller beni hep vuruyor
Senin için güller derme istemindeyim,
Dikenler beni çepeçevre sarıyor