Maalesef Sana Vuruldum Şiiri - Hikmet Aslan

Kütüklüklere kırık bir sevda
Şarjörlere hasret mermisi doldurdum
Bana öyle kopmaz bir kanca taktınki
Her gece alemin nöbetlerinde durdum
Sensizliğin nöbeti üç beşi geçti

Bazen olta attım bazen oturdum
Mevziden mevzi dışını gözetliyorken
Düşmanı değil seni gözleye durdum
Düşman ateş etse bile bana doğru
Ben ateş etmeden düşmana seni sordum
Sen diye tüfeği alırken elime
Nöbetler boyunca hep konuşurdum
Mevzi ilerisindeki karartıları
Hep sana, hep sana, hep sana yordum

Gelip gecen devriyeye her nöbet
Parola değil senin adını sordum
O kadar kıymet arz edersin ki benden
Seni miğfer diye baş üstünde durdurdum
Neden gelmiyorsun ki mevzim karşıma
Yeter artık, yeter sensizlikten kudurdum

Sen geleceksin diye karşılama için
Saatler boyunca esas duruşta durdum
Hasret kokan nefesini duyabilmek için
Çınlayan kulaklarımı hazır olda durdurdum
Hani nerde kaldı gelmez oldu selamın

Gelsin artık dudakları selamlarda durdurma
Belki duyarsın diye adi adımlardayken
Ayaklarımı çatlatırcasına yerlere vurdum
Ne diyeyim bakışların kurşun misali
En sonunda,sana,sana maalesef sana vuruldum