Bilemedik Şiiri - Mecit Aktürk

Öğrendik sanıyordum; yanılmışım malesef
Muhabbet çırasını yakmayı bilemedik
Gözümüz gördüğünden esef duymalı esef
Âleme sevgi ile bakmayı bilemedik

Kapandıkça Kabil'le aramızdaki o fark
Kurduğumuz düşlere, düştüğümüz hâle bak!
Envai çeşit aşka etsek de kalpleri ark
Gönülden gönüllere akmayı bilemedik

İblisi yılan sayan âlim(!), akıllı(!) kulduk
Hergün aynı delikten defaatle sokulduk
Letafet pazarında sözün özünü bulduk
Münasip lisan ile ekmeyi bilemedik

Han da hakkımız idi, saray da, yaz da... yat da
Hiç ölüm yokmuş gibi yaşadık bu hayatta
Kırk lisan eskitsek de dostluğu izahatta
Kavgadan, nizadan el çekmeyi bilemedik

Tasmadan kurtulunca ipini saldığımız
Acı tecrübe oldu hayattan aldığımız
İblise kulak verip içine daldığımız
Öfkenin girdabından çıkmayı bilemedik

Sadık kalmadan beşer "Kâlu belâ" borcuna
Ne bu keşmekeş biter ne savaş ne curcuna
Alın teri karsak da her amelin harcına
Aşkı asrın burcuna dikmeyi bilemedik

Kin ile kirlendikçe sinelerdeki deniz
Nasıl hergün yanmasın, sızlamasın bu geniz
İnkâr etsek ne çıkar; suçlu sen, ben... hepimiz
Sevginin önünde diz çökmeyi bilemedik