M. Mete Şiiri - Teyfik Abanoz

Ey göğsümde debelenip duran sevgili!
Bilir misin,
Mavi gözlerine ermek için,
Kaç güzün ayazı geçti üzerimden?
Kaç gökyüzü feda ettim?
Ve seni ararken,
Kaç durak erteledim sevdaları?

Ey gülüşü nirengimi şaşırtan sevgili!
Bilir misin,
Ellerini tutarak ayakta kalabiliyorum.
Acziyetimden haberli,
Yıllara meydan okuyorum.
Ve sen daha yeni çiçek açarken
Ben solacağım, biliyorum...

Ey evvelime renk, ahirime umut olan sevgili!
Bilir misin,
Bir Ay yıldıza bir de sana olan sevdam,
Yakar beni.
Kırmızı beyaz asi düşlerime,
Turkuaz kattın.
Ve bir bozkurt rüyasına ben seninle daldım...

Ey sevgililer sevgilisi!
Bilir misin,
İsmin sevgiliye özlemimdir,
Sen ikinci baharım.
Yirmi aralık, saat ondört yirmiüç!
Avuçlarıma doğan güneşsin,
Şükürlerime yeni bir sebep...

Ey göğsümde debelenip duran sevgili!
Uyu şimdi,
Uyu da çabucak yeşersin dağlarımız.
Sen yarınlarım!
Sen aşksın!
Ve gözlerimi kapattığım gün,
Sonsuzluğa gülümsememsin...