M.K.Versac Şiiri - His Kaybı Mk

Yağmur yağıyor şehre Adımlarım ıslak Kuytu, Kaçamak zamanlar An gibi düşüyor nefesin tenimin ücra sokaklarına İlikliyorum düğmesini ceketin, Yutkunmuyorum, boğazımda düğümlenen sensizlikleri farkedersin Kahpe kahpe çalıyor her tınısı saz'ın Dibine dibine vururken bir ayyaş kadehin.. İçmiyorum,,, Söylerken türküler ismini Oysa Darmaduman gönül perişan ve çaresiz ruhum Üstelik Anlatacağım, Ulan böyle sessiz ve ansız gidilir mi yapılır mı, yapılır mı? (Yapılırdı) Bana yapılırmı diye kulaklarını şişireceğim ne bir dost Ne de Kadeh tokuşturacak bir sarhoş bulamamışken Anlıyorum,öğreniyorum yudumluyor dilim dilim özümsüyorum Yalnız doğar yalnız büyütürüz hasreti Yalnız çalınır sokağımda sevda türküleri Yalnız ölürken Farkederim sende bıraktığım her günaşırı özlemlerini... Balkonum birde dört duvarım Ara sıra birşeylerimi anlattığım sanal insanlarım Hiçbirini tanımadım,Görmedim yüzlerini,bilemedim bakışlarındaki sitemi, hasreti,gizemi Her biri çok uzak bir o kadarda yakın Düşerken güz gülleri karbeyaz göğsüme, onlar da öğrendi hasretin -adı- sendi Utanıyorum şimdi zamandan Akşam yüzümü aydınlatan ay'dan Sabah ısıtan tenimi güneşten Bazen yüzünü ekşiten ara sıra yüzüme gülen tanımadığım sokaktaki her insandan Benden Senden Beni bölük Pörçük eden gözlerinden Hatta sokağın başındaki simitçiden Anahtarı her sürdügümde açılan kapıdan... Geçen her andan... Zan altında ki Acılarımdan... Utanıyorum ben... M.K.Versac 03/08/2007 s: 22:00