M İle Konuşmalar V Şiiri - Önder Karadeniz

-M-
Biliyor musun?
Hayattayım.
Galiba...
Az önce
Ağladım.
Bakıyorsan perdelerin
Ucundan
Tut.
Ellerim...
Çok kötü.

Çok kötü -M-
Böyle kalmak.
Duvardan inen sarmaşıkları
Unuttun mu?
Dolandıkça içimize taptaze
Yeşil kokusu.
Unuttun mu?
Islandıkça yağmura sarılan umudu.
Dudakların...
Seni -M-
O adamlar mı?
Öptü.

İnsanın hani
Bir tane kalbi olur ya
O adamların...
Yazık.
Bana dokunma -M-
Parmakların değiyor
İçime.

Benim içime bu
Çok dokundu
-M-
Dünya.
Sen gidince...
Kalbim kırıldı.
Bir
Annem öldü.
(Ellerinde ölüm
Sessiz bir yer aramak)
Demek ki -M-
Aşk buymuş.

Oysa ben senin için
Burada kalmıştım.
Tutun.
Bir tek duam var benim.
Hani sabahları yüzüne doğru ipince bir ses içimden.
Burada
Her aşk bittiğinde bir çocuk terkeden gidişin.
Geceleri...

Bana -M-
Sakın onlardan
Bahsetme.

Aşktan...

Bir tek kendin için yaşamaktan
Korkmuyorsan
Beni öldür.
Yalvarırım
O adamların ellerini
Üzerimden çek -M-