M İle Konuşmalar IV Şiiri - Önder Karadeniz

Benim gözlerimi zor kurtardılardı
-M-
Yanmamış kireçler içinden bir Pazar günü
Annem ve babam dokunduydu beyaz havlularla
Kurumuş gül yaprağı gözlerim iki yorgun kuş gibi
Düştüydü önlerine.

İşte -M -
Hep korkarak o gündür
Terkedilmeyi bekleyen kocaman bir dünya gibi
Sessiz yaşadım ben.
Gidip gelmelerinin dışında hiçbir şey
Hayat gibi gelmedi bana.

(Hayat dediğim de bir gün
Demek ki buymuş -M-
Çocuk seslerine karışarak
Mis Sokak’ta şarkı söyleyen İzmir’li o kız gibi
İntihar etmek.
Yüksek dozda sevilmekten...)

Demek ki buymuş -M-
Aşk.
Kendinden kovulan her çocuk gibi
Adının baş harfine dokundum.
(Yaşamak adına)

Ölmek adına
-M-
Sana dokundum.