M il Çektim Gözlerime Şiiri - Atilla Dur ...

mil çektim gözlerime,
ışıkları söndürdüm.
diktim dudaklarımı,
lal ettim ben dilimi.
şakıyan bülbülleri,
bir vuruşta yok ettim.
al eline kalemi yaz benim fermanımı,
istersen şafaklarda kes benim dermanımı.
şavkını kırdım artık,
güneş hiç doğmayacak.
ay a bir sitem ettimki,
yüzünü karartacak.
al eline bıçagı kes şah damarımdan,
bu sevdanın kanını,iç damarlarımdan.
denizlere söyledim,
dalgalanma yok artık.
okyanuslar biliyor,
sesszi,sakin akacak.
kur idam sehpasını,aleline ipimi
bir sevda şafagında,kopart sende başımı.
agaçlar sökülüyor,
yeşillikler kururken.
yerlerine yerleşti,
zehirli sarmaşıklar.
ömrümün köprüsünden geçerken şafak vakti,
namludaki mermiyi, patlat, alem utansın.
şavkı düşsün yüzüme,
düşerken topraga ben.
yagsın son defa yagmur,
yıkasın bedenimi.
sen,selam verirken al eline kadehi,
sofrandaki tab akta iştahla ye maziyi.
dünya hep kararınca
sanma güneşi sensin.
kuruyan gönülerde
açan çiçek degilsin.
bir elimde gözyaşım,birinde geçen ömrüm,
topraga konulurken,aglamasın gözlerin.