M a n i l e r (1 1) Şiiri - Abdullah Atay

malmış mülkmüş hep fani
aza da ol sen kani
yar uykuda olsa da
söylenecek bu mani...

yar yitirdim ağlarım
dertli dertli çağlarım...
bir güzelin peşinde
geçti gençlik çağlarım...

eli kınalı gelin
beli sırmalı gelin
düğünümüz var bizim
gelin a dostlar gelin...

portakal dilim dilim
beklerim seni gülüm
sen yanıma gelince
bal olur ağzım dilim
eğer bir de gelmezsen
lal olur ağzım dilim...

sevdim kaşı karayı
aşkı sarar yarayı
yeter ki yarim olsun
ne yapayım sarayı...

baharımda dalımsın
bedenimde şalımsın
aşkınla verem oldum
niye böyle zalımsın...

sular gibi akarsın
ceylan gibi bakarsın
bu cilve bu naz varken
nice canlar yakarsın...

un eler elek elek
benim yarim bir melek
göz göze diz dizeyken
ayırdı kahpe felek...

hep güllere bakarım
manileri yakarım
güzellerden değil de
çirkinlerden bıkarım...

abdullah atay der ki:

insanları uyutma
haram lokmayı yutma
bu arz’ın üstü varsa
altı da var unutma...