Lüzumsuz Cümleler Şiiri - İbrahim İmer

Ve hoyrat çektiğin kapının sesi
Akabinde son sözün dü “elveda”
Ben yıllarca seni dinledim oysa,
Lüzumsuz cümlelerin eşliğinde

Asi rüzgarlara inat, sadece
Başak tenini koklamak isterken,
Savrulan saçların boynuma nece
Dolandı hep, düşlerimde üşürken

Yokluğundan gayrı hiçbir şey, senin
Gibi acıtmaz yorgun yüreğimi
Pişmanlıklar olurken hep benim,
Hüzne bıraktım kağıdı kalemi

Şimdi kalem inadına, adını
Kağıda hüzünle damıtıyorum
Katre katre ölüp, ardı ardına
Teninden, kokundan ve senden mahrum

Takvim yaprakları düşerken sensiz
Kayboldu o güzel yılların izi
Sahi nedendi gidişin zamansız
Lüzumsuz cümleler yakarken bizi

Yüreğimi okşamadı hiçbir şey
Sinemde seni hissettiğim gibi
Ve bizde hiçbir şey değil di yapay
Delinmiş dünyanın kavanoz dibi

Ankara, 07/09/2010