Lütuf Sözbir Şiirleri - Şair Lütuf Sözbir

Kahır

Güneşten renk çalmayı unutmuş
Gökyüzü külrengi bugün
Bulutlar, üstüme üstüme...

Mezranın nazlı gülü
Tanla açardı
Gecenin karasından kara gözlerini
Mahcemali günkurusu...

Bir zamanlar kutmu giyen eğnine

Hospitalismus

Bugünlerde
Zencefil reçeli gibiyim
Acımı alsın diye şekere boğdum kendimi...
İçime güneş sızsa aydınlanır mıyım?

Varsın maksadını aşsın sözlerim
Güzeli hep esirgedim

Saklıdır!
Sana dair ne varsa...

Anne Ölüyorum

Büyüdüm anne!

Elimin kiri
Ne şeker boyası

Cennet Avcıları

Seyre dalmışken Âlemi

Çağıl çağıl,
Bir çay kıyısında unutmuşum gölgemi

Sarı Sıcak

Yüzümü ıslatmış
Koca bir gözyaşı...
Üşüyorum...

Düşsel olsun istedin gerçeğin, gözyaşı sade dekor
Bire on veren,
Tebessüm tohumları ekilsin göz ucuna...

Buluta dahi tahammülsüz
Masmavi bir göğün altında

Kim Sevdiye mi Gittin Can?

Aşk ki! senin için
Abıhayata eşti...

Terklere aşina yüreğine

Dudu

Doğum;
Daha dündü
Dalından düştün
Dünya denilen