Lutüf Şiiri - Melek Öksüz

zülüfü solum,
sevilmiş olsanda sen
bendendir güzelliğin
kıymetliğin
zalimliğin bana mı sanırsın?
en çok kendinedir hançerlerin
göğsünde biley taşları
sen kendine bileniyorsun
kaygıları,tasaları..
gece zemherisi gelgitlerine
çiğ olmuştur varlığım!
dudaklarında çatlar
itirafların...
demesende adımı
kim sevdi,ye gidecek
bi gün kalbin
engel olamayacaksın!
zülüfü solum,
bana mıdır zalimliğin
kibirin kaça satar beni?
özür dileyip kalbimden
silinmez ki yaşanmışlıklar
ki sen;
en çok kaygılarına saracaksın beni
ben; ben; ben;
lutüf değilim kimseye
sen yoktun,
annem,
babam,
kimseler yoktu..
uyku örücüler arasında
yalnızlığım ısıttı
üşümüş kadınlığımı.
yargılamadan
kırmada..
kimse yoktu!
ben
dilenmedim kimseden.
ödünç sevişmelere
kiralık bedenlere sarılmadım:
seni bekledim...
10/02/10
m.öksüz...