Lütfü Efendi Şiiri - Sinan Oğuzhan

LÜTFÜ EFENDİ

Köyün delisiydi Lütfü Efendi
Kartal kaşlı kurt bakışlı idi
Koca Yusuf kadar heybetliydi
Bazen oynatırdık gönlümüzce
Aldırmazdı, saftı içimizde
Kimi sevdadan kimi zekâdan
Oynatmış garibim derdi
Derdi de pekte kimse bilmezdi
Kahır çekmekten bitmişti galiba
Pek severdi tütün sarmayı
Gâvur sigarası sevmezdi ama
Ama doğru düzgün içmezdi de
Bir nefeste çeker bitirirdi
Dumanıyla hayaller çizerdi
Hiç mi hiç düşürmezdi ölümüne
Bezden sarı bebeği elinde
Kokartlı mavi beresi tepesinde
Oturan kız resmi duvar dibinde
Sorardık, ’’ Kutubem ‘’ derdi sadece
Yağmurlar akardı gözlerinden
Çocuk gördü mü ölür biterdi
Anlamazdık bir türlü, anlamadık
Dalga geçerdik güldürdükçe
Her bir şeyden haberi vardı
Bazen köylü casus sanırdı
Beş lira verirdik eline
Mercedes alır, gelirdi üstüyle
Bir tutam keçi kılı verirdik
Nur zülfü diye sevindirirdik
Kar kış demezdi kurt gibiydi
Don gömlek dolanırdı tipide
Avaz avaz bağırırdı Ece! Ece!
Donmazdı yanardı ta derinden
Ne yer ne içer bilinmezdi
Kendi yemez itlere verirdi
Yılan yiyor diyen olurdu
Aslı yoktu, gören yoktu
Bedeni ne kadar kalınsa
Ruhu bir o kadar inceydi
Ayağı incinmiş karınca görse
Sarardı hemen kocaman elleriyle
Tıp bilgisi de vardı acayipti
Bir gün şaka yaptı, itin biri
‘’Sevdiğin kız evlenmiş’’ dedi
Aniden, sessizce çekip gitti
Amerika’dan bile heyet geldi
Anısına koca abide dikildi
Sonradan öğrendik her şeyi
İsimsiz kahramanmış Lütfü Efendi
Kore’de de delinin biriymiş zaten.

04.12.2002 —22.40
Malkara -