SENDEKİ BENLER
Artık kaçmakta mümkün değil
Öyle sevilmeye müsait
Bakıyor ki gözlerim
Okşar durur gözlerinin tenini
Sildim bütün geçmişimi tanıştığımız ilk gün
Yeniden yaşam buldum bedenindeki kara parçalarında
yeni doğmuş bebek gibi
Bakışların emziriyordu gülüşlerimi
Büyüdüm
Yine hüzün esiyor penceremden içeriye
Ilık bir rüzgar ile
Gözlerini vuruyor odamın her tarafına
Ben korkak bir çocuk
Kaçıyorum yine bakışlarından
Oysa
Şiirlerin olsun seni haykıran
Sana ait masallar
Seni yeniden yaratacak yağmurlar olsun gözlerinde
Yok
Kalmadı işte hiçbir hesabım verilecek zamana
BENDE KANATIYOR KENDİNİ
Aklın sığmadığı serde
Bir ismin var artık
Kanatsız uçan isimsiz bir şehir
Vuruldu inceden bir tel, koptu
İnan hiç unutmadım
Aşka hayıflanmasın dudakların
Topla ömrümden kalanı
Serp gözlerine
Kanamasın anılar bir daha
GÖLGELER SURETİDİR SESSİZLİĞİN
Yine gün battı
Gözlerinden geri kalan
Gün ışıltısı sen
Kıyısına vurgun
GÜNAHLARIM
Ah anne
Ne zaman dokunacak gözlerin
Düşlerimin tenine
Gözlerimden akan yağmurlar
Bak diyorlar
Bak ve gör diyorlar durmaksızın
Ama ben
Kör gözlerimle
Tanrının ağladığını gördüm
İşte bunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!