Sana hep ışık düşer,yanmak nedir?
Bilir misin gönülden yanmak nedir?
Bir ateş ki, yakmadı İbrahim'i
Nar içinde nur'a da yanmak nedir?
Yağmurun sesine uyanık iken
Bir gönül yangını başlayıverir
Ruhunda kuruyup, ıslanan diken
Yangını yangına aşlayıverir.
Duyarsın nabzında çilemesini
Ve bir gün sevgi tohumu çatlayacak
Aşk bitecek şefkat burcunda
Şefkat ki, büyüyecek ve saracak seni
Sen tomurcuk misâli...
Seni koruyacak yapraklar
Ellerinde binler hüner
Ab-ı hayat parmakların
Gül isteyene gül olur
Ateş isteyene ateş;
Avucundaki taş ve toprak
Bir yağmur ki,sağnak sağnak
Medine
Olmadı
Ayrılamadım/
Kopamadım senden...
Yüreğim sende kaldı,
...Ve biz hâlâ çöldeyiz
Bir uzun seferdeyiz!
Çok susuz kaldık amma
Dayandı yüreğimiz...
Taş attılar, gül attık
Şu ufkun pembeden hâli
Sönsede kalır misâli.
Bir gülde açmasa meğer
Tomurcuk bülbülde değer.
Kalem kalem,yazı yazı derdim ben
Şu gönlümün bir gülü var,der'dim ben
Ben bülbülüm,gül gönlümün gönlümün
Bunca gülü hep gönlüme derdim,ben!
Bir ses ki, sonsuzluktan:
-Gel yine gel, yine gel,
Ha yakın, ha uzaktan;
Hayat benim,sen memat
Ben sana sarmaşığım
Sarmışım seni heyhat!
Çözülmez karmaşığım
Çözülmez karmaşığım...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!