Lütfen Sokul Şiiri - Altan İlhan Arslan

Hani, bu han üstüne sarılmış ürpertiden
bir fahişe gibi sokulduğun, dokunduğun tenime!
Utancıma yüz burduğum dersin ama sen,
inmez içine yüreğim, sığmaz ki... Korkuyorsun
sevdanın parmak uçlarından.
Yüreğin bir dip, dalgalı bir okyanus o gözlerin
kıyısı ah bu kalbim, falezli sokulmalar da.
İçine çekildim hazzının esrarına vur beni
bir çeltik hasadının çamurlu kökleriyim.

Sarkacı bozulmuş bir zaman şüphesi
eski bir not izinin kırışık kâğıt üzeriyim.
Amansız bir çise, bir sağanak halinin
aşka çağlayan sel haliyim.

Gel mahşeri sebebim! İn dağından
incinme hiç tanem, rüzgârım sokul!
Bu son defa hicretin olsun
ilk defa sarıl, bir sebep bul bana
öpüşelim! Ateşin suya değdiği gibi
korkma artık lütfen sokul.