Lütfen Düşün Katreler Yüzüme!

Bugün gökyüzümde bulutlar vardı. Hafif kara. Ve Güneşi gizlemişlerdi.
Yağmur yağsa eğer, bu sert hava biraz da olsa yumuşayacaktı.
Olmadı, yağmadı yağmurlar.

Sert rüzgarlar, boğuk bu günle dans eder gibiydi sanki.
Orkestra şefi gökyüzü olacaktı,
ama bulutlar onu saklamıştı.
Onlar ellerinde bir keman ile,
bugünün kasvet naralarını
diziyorlardı yeryüzüne..

Bugün bulutlar çok acımasızdı.
Yağmurlar yeryüzüne düşmek istemiyorlardı.

Galiba, küsmüşlerdi güllere!
Onlar, kardelen gibi kış da açmaya cesaretli olmadıkları için.

Hala devam eden o melodi.

Katreler!
Düşün artık yüzüme ki
bitsin bu sert lodos!

Düşün yanaklarımdan
silin yüzümdeki hüznü!

Sevmedim bu melodiyi!
Lütfen yağ yağmur!
Çünkü,
senden sonra bitecek bu sert hava.
Senden sonra silinecek gökyüzünden bulutlar!

Güneş gülecek gözlerime.
Ve, En güzeli

gülümseyecek bana
7 renkli günyüzü!

Lütfen katreler,
düşün yüzüme!
Bende defalarca şükranlarımı bağışlayayım maviliklerime..