Lütfen Beni Anlayın Şiiri - Evren Özcan

Ben bu hayatı kendim seçmedim ama insanlar benimmiş gibi baktılar ona yanarım.

Beni bırakıp da gitmeyin,
Otobüsleri bana tercih etmeyin.
Beni bırakışınızda saklı gözyaşlarım.
Çektiniz mi kapıyı sanki pimi kulbuna bağlıymış gibi
Patlar gözyaşlarım.

Ben bu hayatı kendim seçmedim ama insanlar benimmiş gibi baktılar ona yanarım.

Teselli aradım ama tek bir gönül arzusuydu benimkisi,
Bir sürü bedene ayrılmadım.
Ayrılanlara çok kızdım.
Bir de ayrılıklara çok kızdım.
Bağıramadım; ağladım.

Ben bu hayatı kendim seçmedim ama insanlar benimmiş gibi baktılar ona yanarım.

Dudaklar bir kere esas duruşa geçmedi,
Her bir hatamda dayak yedim.
Aslında ben sizi dinlemiştim komutanım,
Size kendimi anlatamadım.

Ben bu hayatı kendim seçmedim ama insanlar benimmiş gibi baktılar ona yanarım.

Ne olur beni anlayın,
Lütfen beni anlayın,
Bakın ne olursunuz...
Anlayın beni,anlayın.

Ben bu hayatı kendim seçmedim ama insanlar benimmiş gibi baktılar ona yanarım.