Öykü Üzeyir hoca
Doğa anne sevgisiyle kucakladığı küçük bir vadi içerisinde iki derecik ile süslenmiş mahallemizde yıl boyunca yeşili göremediğimiz anlar ekip biçtiğimiz tarlaların hasat zamanıydı. Derelerin birleştiği yerde kurulan değirmen yıl boyunca harman sonunu bekler boş boş durmanın acısını çıkarırcasına tahıl çuvallarını sıraya dizer bir ay boyunca bacasının dumanı eksik olmazdı. Yaz aylarının sonlarına doğru köydeki tarlalarımızda mısırdan başka herhangi bir ürün kalmamıştı buğdaylar erken ekilip Mayıs sonu Haziran başı biçilip harmanda dövüldükten sonra herkil dediğimiz ambara çoktan girmişti.
Gruplu madenci işçiliği ve rençberlik ile geçimini sağlayan köyümüzün erkekleri bir ay maden ocaklarında çalışıp bir ay köyünde dinleniyorlardı. Amca'mın oğlu olmadığından yengem üç kızı ile birlikte bir ay evinde yalnızdı
Tüm işler üç kızı ve Zekiye yengem üstlenirdi
Mahallemizin ortasından geçen derenin karşı yakasında yaşayanlar ile soyadı farklılığımiz olduğu gibi çoğu yerde karakter yapımızda birbirimize uyuşmuyordu. Amcam İlaz Eli lakaplı emekliliğine az kalmış madenci amcamın eniştesi idi amcamlar ile aralarında herhangi bir sorun olmadığı halde ara sıra hır gür ederler araya girenler tarafından olaylar büyümeden yatıştırılırdı.
Zamanın kızları okul yolumuz uzak olduğu için mi bilmiyorum okula iki bazan üç yaş geç başlar bu yüzden ilk okul biter bitmez evlenecek çağa gelirler bu arada evlenecekleri hayat arkadaşları aşağı yukarı belli olmuş olurdu. Ayşe abla da bunlardan biriydi onu da merkez mahallesinden zamanında okulda eğitmenlik yapan İlyas amca Almanya'da çalışan oğlu için beğenip sağda solda bundan söz etmeye başlamıştı. . oysa sultan ablayı karşı mahallede yaşayan kardeşimin kızını oğluma alacağım onu kimseye yar etmem diye yeminler ettiğini duyuyorduk. Amcalarım buna şiddetle karşı çıkıyor kızımız sana gitmesinde kime giderse gitsin diyerek restini çekmişlerdi.
Tamamını Oku
