demir korkuluğa astığım ekmek poşetime bakıp
keşke içinde domates de olsaydı diye
ağladım bugün
her akşam güneşi bekledim ellerimi ısıtmak için
sabah olduğunda çocukların sesiyle uyanmak için luna parklarda uyudum
gündüzleri hep kalabalık olurdu sokaklar
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
