demir korkuluğa astığım ekmek poşetime bakıp
keşke içinde domates de olsaydı diye
ağladım bugün
her akşam güneşi bekledim ellerimi ısıtmak için
sabah olduğunda çocukların sesiyle uyanmak için luna parklarda uyudum
gündüzleri hep kalabalık olurdu sokaklar
geceleri sadece ben kalırdım bu meydanda
yolun sonunu görene kadar yürümek istesem de
bitmezdi yollar
çökerdi üzerime yorgunluk
sonra soğuk
yine akşam olurdu her zamanki gibi
üşürdük
üşürdük
üşürdük...
Kayıt Tarihi : 13.2.2021 15:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Eren Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/13/luna-parklarda-uyudum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!