Luna park ve çocuk Şiiri - Hamdi Oruç

Luna park ve çocuk

Sen öpüldün ben horlandım
Sen şehirli ben köylü çocuk
Bize de yakın olsaydı lüna park
Bize uzakta o güneş gibi

Ben de öpüldüm
Beni kuş gölgeleri öptü
Ben de şanslı bir çocukluk yaşadım şehirli çocuk
İçim çiçek çiçek her mevsim
Ve baharda çiçek çiçek olur kırlar gibi...

Elinde kaval önünde sürüsü
Köye dönüyor her akşam
O çocuk benim
Seni serin dudaklar öptü

Tarlalarda güne bakanlar bakıyor güne
Bir serçe batan güneşe doğru uçuyor
Tepeye sırtını dayamış bir köy
Tozu dumana katmış bir kamyon gibiyim her akşam...
Seni serin yataklar öptü

Söğüt gölgelerinde sürerdi ışığa yolculuğum dereler boyu...
Günleri böyle geçti benim çocukluğumun.
Seni para öpdü beni horladı