Camların fersah fersah ötesinden sesleniyorum sana
Gözlerine eşlik yağmurlar yağıyor
Bin yıldır parlayan Ayna
Şimdi luna parkta kahkaha dolu
Gülüyorlar gülüyorlar gülüyorlar bana
Ar olur ut olur dilim dönmez konuşamam
Sen böyle değildin konuşsana Luna
"Pembe incili kaftan"lar giyerdin
Adın anıldıkça titrerdi kıtalar
Lalenin o kapkara gözleriydi gözlerin
Deliler gibi tutkundum sana.
Bünyamin Özdemir 2
Kayıt Tarihi : 26.1.2021 15:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
İlk şekli Milli Gençlik Vakfı- İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Bülteni dergisinde yayınlandı. Aralık 1990, ilk sayı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!