Lüks Mekanlarda Kayb Olan Hayatlara...

sözcüklerin ötesinde bir dille anıyorum seni
ayaklarının feri kesildi harflerimin
kendimle kaldığım kadar tükeniyorum şimdi
uykularıma sesin karışır
azalan ben miyim? hayat mı?

yağmurdan her seferinde
biraz daha eriyen duvarım sanki
yalnızlığımla kolkola yürüyorum suskunluğuma
tüm karanlıkların gecesine kastım var
eksiliyorum habire kalbine
lüks mekanlar içinde kaybolan hayatlar gibiyim....