Tum problemleri cozmek istedi felsefe alaninda,
basarili olmadigini anlayinca aradan 20 sene gecmisti,
O arada gitti Norvec'e kaldi ormanin arasinda bir evde,
Ders verdigi okulda ogrencileri doverdi onu anlamadiklarinda,
Fazla kitap yazmadi ama yazdiklari zaten yeterince derin,
Inanilmaz denklemler uretti kendileri zamaninda,
olecegi zaman: 'soyleyin onlara ben cok mutluydum bu hayatta'
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta