Ludis ve Altınpençe Şiiri - Semanur Kabaca

Nereden çıktı bu aitlik?
Ve Ludis bu saatte saygılar sunar.
Göz altları mosmor, perde açılır.
Sahneye bir adet şair çıkar.

"Yok dantellerim leydim,
Ya da ipek çoraplar bembeyaz.
Size bir parça ay getirdim,
Ve de az tuzlu şiir biraz."

Ludis kedi edalı derince bakar,
Omzundan az daha kayar elbisesi.
Çenesini kaldırır, ağzını açar.
Tam konuşacaktır ki çıkar yine şairin sesi.

"Bağışlayın leydim, gerdanınız pek güzel.
Acaba dünyada cennet neresi?
Teninizden gelen hoş koku,
Elma ile misk mi, sedir mi?"

Şımarır Ludis, saçlarıyla oynar,
Ayağa kalkar yırtmacı açılarak.
Ve tam misafirine yaklaşacak,
Birden tiyatronun kapısı çarpar.

O da ne! Omzunda papağanıyla kaptan,
Yanında tek dişli ayyaş elçisi.
İkisi de bira kokuyor,
Elçinin omzunda bir tarla faresi.

Söz alır kaptan,
Hem de reverans yapmadan.
Bu ne cüret der Ludis,
Kapımı bile çalmadan.

"Efsaneleri sever mi küçük hanım?
Ben Ölümsüz Kaptan Altınpençe."
Ludis bir adım daha kaçar,
Tarla faresi yere inince.

"Bir zamanlar vardı elim,
Kaybettim bir deniz savaşında.
Ve şimdi kalbimi veriyorum,
Ludis hanımın karşısında."

Vardı kaptanın güzel gözleri,
Omzuna dökülen siyah yeleleri.
Boyu uzundu epey,
Ve etkilemişti Ludis'i.

Kaptı hanımın küçük elini,
Önce dudaklarına götürdü.
Ve sonra kendine çekti,
Dudaklarını nazikçe öptü.

Ludis bir anda kızardı,
Kaptan onu büyüledi.
Hayır, aldanmamalıydı.
Bir korsana nasıl güvenirdi?

Fakat kaptan boynunu okşadı,
Ludis içindeki kediyi bıraktı.
Bir anda usulca mırladı,
Ve gözleri fareciğe kaçtı.

Kaptan söze girdi.

"Rüyamda gördüm seni, bayan.
Rayihanı aldım denizler ötesinden.
Gemim battı, bana kalan,
Şu korsan ve hazine iyisinden."

Sezdi Ludis bir şeyler,
Biraz sokuldu kaptana.
Kaptan beline sarıldı,
Ve başladılar bir dansa.

Şair ve bira kokan korsan,
Bir garip ritme başladı.
Artık sabah olmuştu,
Ludis rüyadan uyandı.

SK
03.45-12.01
3.9.18