Çığlık sağnakları boşalırken gözünden
Bir intikam yemini sanki..
Bulutları delip geçen o minicik yumruğun
Ve..sen körpecik yüreğinle
Startına varmamışken yaşam denen koşunun
Ölümün sembolü oldu altı köşeli yıldız
Barut kokularıyla kirlenmiş çocuk düşlerinde
Bir bir kana bulandı bütün hayaller
Çiceklerin hepsi soldu gülüşlerinde
Yaşıtların bir başka coğrafyada
Dalarak oyunların sihirli dünyasına
Pembe düşler kurarken sıcak yuvalarında
Nasılda öğreniverdin çabucak
Yaşamanın direnmek ve savaşmak olduğunu
Gördün ve gösterdin dünya'ya
Yaşamın ancak izzetle anlam bulduğunu
Ve zavallı ben....
Senden kilometrelerce uzakta
Her vadide boş boş gezen şair misali
Mısraları ıslatıp gözyaşlarımla
Acının ve çaresizliğin kahrına
Dualar ve selamlar yolluyorum sana
Duvar gibi sessizliğe bürünmüş
Kendine insan diyen bütün hissiz hayvanların rağmına
Kayıt Tarihi : 31.8.2006 00:19:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!