Loza - Bandoneon Şiiri - Hatem Çetinkaya

Loza...
Geceyi yırtan bir bandoneon çığlığı...
Bir kurşun gibi sıkışmış dilimin arasına
Buenos Aires'in bıçak yarası sokaklarında
Adımın içinde Lo-za... Lo-za... diye kanıyorsun
Bir tango daha öldürdük seninle
Ve kimse duymadı o acı çığlığı…

Loza!
Beyaz gömleğimde iki delik var:
Biri kalbimden geçti
Diğeri ağzıma kondurduğun
Yalan öpücük...
Bir tango daha boğuldu kanlı mendilinde
Ve kimse sormadı beyaz bedeni...

Loza!
Bu bandoneon artık kör bir cellat...
Her iç çekişimde notalardan
Senin adın düşüyor avuçlarıma:
Lo-za... Lo-za...
Milonga barlarının kırık şişeleri gibi
Batıyor her hatıra
Bir tango daha karanlıkta kayboldu bu gece
Ve kimse fark etmedi adımlarımızın izini…

Loza !
Mezar taşımızı bandoneon yapsınlar
Üstüne bir de "Yasak Tango" yazsınlar.
Ve altına :
"Burada iki yabancı yatıyor
Ve hâlâ dans ediyorlar..."