Çocuğunun başında,
Gözyaşlarını içine akıtıp,
Gülücükler saçan anne/baba,
Olabilirim/Olabilirsin...
Halsiz vücudunu kollarının arasında sararken,
Işıldayan gözlerindeki ferin sönüşünü görüp,
Yastığa dökülen saçları gizlemeye çalışırken,
Ağlayamamak nedir?
Can acısını dindirememenin,
Ömründen alıp verememe azabı,
İliklerini kavururcasına yakarken,
Gülmek zorunda kalmak nedir?
Öğrenebilirim/Öğrenebilirsin...
Bildiğim bir şey var ki!
Ateş düştüğü yeri yaksa da
Bir tutam umut serpebilirim...
Not: Sizde bir tutam umut serpmek isterseniz...
www.losev.org.tr/v2/tr/content.asp? ctID=428
Kayıt Tarihi : 14.9.2009 03:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)