Lösemi Çocuklara Şiiri - Mahsum Onar

Upuzun bir koridor
Yeşil, mavi, pembe giyen insanlar
Bir de beyaz önlüklüler
Koridor demişken, gri
Hep mi gri olur, hep mi?

Ta ucundan geldi ses, koridorun
Daha yedisinde mi
Altısında mı yoksa bilemedim
Kazıtılmış saçları, minnacık bir erkek çocuğu
Sımsıkı tutmuş annesinin ellerini
“Eve gidelim artık” diye ağlıyor
Girerken Radyoloji servisinden içeri…

Sessizlik bir an için
Lütfen, sessizlik
Sonra öylece geçerken önümden
Bir bakış, bir bakış ki
Umut der gibi, umut
Yalnız unut der gibi…

Unutma e mi?