Loş Şarkılar Şiiri - Erdinç Özdemir

-Şükriye Özdemir için-

Suskun kentin
Ütüsüz caddelerinde
Gözleri görmekten körleşen bir kadın
Yaşı, bir ağacın yapraklarından çok,
Gölgesi paçasına yapışmış
Loş şarkılar söylüyor

Aşk Bitince Tango Başlar

-Ahh,
Kimsenin hiç kimsesi yok
Öyle bir ülke ki,
İnsanları farklı olsa da
Saatleri hep aynı zamanı gösteriyor.

Mabel sakızlı zamanlarda
Bir genç kadın varmış
Bir de çocuğu
Götürmüş çocuğunu kunduracıya
İş öğrensin
İşi öğrensin diye
Sonra üçü de kaybolmuş.

Gölgesiyle dans ederek...

-Ah, ah, ah
Yıllardır anahtarım yok
Bana gelmeyin
Gelmeyin
Evin içinde otobüs var.

Gözleri görmemekten körleşen seyirciler...

-Ah,
Geceleri mesaiye kalan bir karabatak
Suya dalıyor
Hava soğuk, yağmurlu
Sokaklarda çocuk yok
Yaşlı baloncu
Balon satamazsa
Karabatak
Suyun üstüne çıkmak istemiyor.

Susup
Etrafı süzdü
Loş şarkılarını cebine doldurup
Bir mum yaktı.
Aydınlanan yüzünün çizgilerinde
Su akıyor.

Suskun kentin
Ütüsüz caddelerinde
Çoğalarak ırmağa dönüşen
Su akıyor
Suyun üstünde masa
Masada bir bardak limonlu çay
Ve sandalyede bir adam
Sol koluyla konuşuyorken

Çölde bir piyano
Ney çalıyor.